Definicja haftu

Haft (z niemieckiego spięcie, spojenie):

Wzór (ornament) wyszyty na materiale (tle), którym może być tkanina, rzadziej skóra, filc czy papier.

Hafciarstwo to metoda ozdabiania tkanin, polegająca na wyszywaniu na nich wzorów za pomocą igły lub szydełka oraz nici i różnych dodatków. Odzież zdobiono w ten sposób już w zamierzchłej przeszłości. Mistrzostwo w tym kunszcie osiągnęli między innymi peruwiańscy Indianie, żyjący w Ameryce Południowej jeszcze przed Inkami, oraz starożytni Chińczycy. Najdawniejsze przykłady haftów pochodzą z wykopalisk z V-IV w. p.n.e. w Attyce (dekoracja na lnie) oraz górach Ałtaj; w Polsce jest to m.in. piękny ornat przedstawiający sceny z życia św. Stanisława, który wykonano ok. 1504 r. W ciągu wieków powstało wiele technik hafciarskich. Wszystkie polegają na wyszukiwaniu ornamentu wg. określonego wzoru w taki sposób, że elementy ozdobne wydają się doczepione do tkaniny będącej dla nich tłem (słowo haftowanie pochodzi od niemieckiego wyrazu haften - być przyczepionym).

Wyróżnia się następujące rodzaje haftu właściwego:

• biały: atłasek, ścieg płaski, ścieg wypukły, wałeczek
• angielski (zwany też haftem richelieu): dziurkowany: ażurki wycinane, ażurki cieniowane, pajączki, mereżki
• kolorowy: ścieg cieniowany, satynowy, koloński, rozłupany, płomienisty
• nićmi metalowymi: nakładany bez podkładu, na podkładzie, ścieg chorągiewny, bajorkiem; cekiny, koraliki, łezki

Techniką zdobienia pokrewną do haftu i często występującą z nim łącznie jest aplikacja i mereżka.

(źródło Wikipedia)